Iedereen heeft al wel fake news of verkeerde informatie over Covid-19 gelezen of gehoord. Op het internet doen er heel wat geruchten en theorieën over de vaccins tegen het coronavirus de ronde. Ontdek onze 4 tips om feit en fictie uit elkaar te houden. Dit artikel leert je omgaan met de meest verspreide geruchten sinds de start van de pandemie. Klaar om waarheid en leugen te onderscheiden? Daar gaan we!

Hoe kan je fake news over Covid herkennen? 

Nepnieuws is foute informatie die wordt verspreid en gedeeld via websites en sociale netwerken.

We geven je 4 tips om waarheden van onwaarheden te onderscheiden : 

1. Deel geen informatie waaraan je twijfelt.

2. Controleer de kwaliteit van de informatie

3. Verifieer de bronnen en de herkomst van de informatie

4. Gebruik websites tegen fake news.

Lees voor meer informatie ons artikel over fake news

Ik heb recent Covid-19 gehad, dus moet ik me niet laten vaccineren.

Je immuniteit hangt af van het virus (zijn eigenschappen), de ziekte (de intensiteit, het ziektebeeld, etc.) en individuele kenmerken (genetisch, verworven, je algemene gezondheidstoestand, etc.). 

Studies op andere coronavirussen tonen aan dat de verworven immuniteit van korte duur is (maximum 1 jaar) en niet goed bestand is tegen gemuteerde virussen. Studies over de antilichamen van genezen patiënten tonen in dit geval dezelfde inefficiëntie tegen varianten.

Bij immuniteit na een besmetting met het virus kunnen we geen voorspellingen doen over de ernst van een eventuele herinfectie: patiënten die immuniteit verwerven na ziekte, kunnen bij herinfectie alsnog op intensieve zorgen belanden.

Immuniteit door vaccinatie biedt daarentegen meer zekerheid over de mate van bescherming tegen ernstige vormen van de ziekte en is doeltreffender tegen varianten.

Ik kan Covid-19 krijgen van het coronavaccin.

Neen. De vaccins tegen Covid-19 beavtten geen verzwakte of geïnactiveerde levende virussen. Bijgevolg kunnen ze geen Covid-19 veroorzaken. Iemand die zich laat vaccineren, kan wel vlak voor of vlak na vaccinatie besmet raken. Ons lichaam heeft namelijk na vaccinatie een aantal weken nodig om beschermd te zijn. Lees meer over de kenmerken en samenstelling van elk coronavaccin.  

(Bron: FAGG)

Ik ben gezond en heb dus geen vaccin nodig.

Gezond zijn vermindert het risico dat je een ernstige vorm van de ziekte ontwikkelt, maar dat risico daalt niet tot nul. Bovendien heeft iemand die nog niet met het virus is besmet, geen basisimmuniteit tegen het virus. Deze mensen kunnen het virus dus oplopen en overdragen en er meer of minder ziek van worden. Soms ondervinden ze ook gevolgen op middellange of lange termijn. Als je eerder al besmet bent geweest met het virus, dan zal het vaccin je immuunsysteem versterken en het bijvoorbeeld doeltreffender maken tegen mutaties van het virus. Immuniteit is geen “aan/uit”-proces, maar iets dat je kan trainen en verbeteren.

Ik behoor niet tot een risicogroep.

In de context van deze pandemie is een risicogroep een groep patiënten wiens gezondheidstoestand het risico op een ernstige vorm van Covid-19 verhoogt. Dit betekent dat er verhoudingsgewijs meer van deze risicopatiënten in het ziekenhuis worden opgenomen, maar het wil niet zeggen dat alleen risicopatiënten in het ziekenhuis belanden. Ook patiënten die verder gezond zijn lopen risico, ongeacht hun leeftijd (hoewel het risico wel kleiner is als je jonger bent). Gezien de huidige vaccinatiegraad is dit risico bijvoorbeeld vooral aanwezig bij 45- tot 60-jarigen.

Met gezonde voeding en vitamine C-supplementen kan ik vermijden dat ik Covid-19 krijg.

Het is goed om gezond te leven en de juiste hoeveelheid vitaminen binnen te krijgen door evenwichtig te eten of door bij een tekort een supplement in te nemen. Op de lange termijn verminder je met dit soort gewoonte het risico op een aantal ziekten en maak je jezelf minder vatbaar voor verschillende microben. Deze levensstijl kan er echter niet voor zorgen dat je het virus niet langer kan oplopen. Ook het risico op het ontwikkelen van een ernstige vorm van de ziekte wordt er niet kleiner door. Vitamine- en mineralensupplementen zijn ook niet effectief gebleken om ernstige vormen van Covid te voorkomen.

Het mRNA-vaccin kan ons DNA veranderen.

Neen, het vaccin verandert ons genoom niet. Ons genoom is verpakt als DNA en bevat alle genetische informatie die nodig is om onze cellen, organen en ons lichaam te laten werken. Ons DNA bevindt zich in de kern van onze cellen. Om de genetische informatie in ons DNA te kunnen gebruiken, moet een cel een kopie van onze genen maken. Die kopie noemen we RNA en kan je het best vergelijken met een kopie van een bladzijde uit een encyclopedie (het DNA). Het RNA wordt gemaakt in de celkern, maar wordt buiten de celkern gebruikt om eiwitten te produceren. Zodra het RNA de kern heeft verlaten, kan het er nooit meer in terugkeren. Bovendien wordt het vernietigd zodra het zijn functie heeft vervuld.

Vaccins, ook die tegen Covid-19, bevatten een klein stukje RNA dat overeenkomt met de informatie die nodig is om het “Spike”-eiwit van het virus (dat slechts één onderdeel van het virus is) te produceren. We hebben in ons genoom namelijk geen gen dat van nature codeert voor dit eiwit. Het RNA van het vaccin komt dus in de cel terecht, waar het wordt gebruikt voor de synthese van het viruseiwit, en enkel dat eiwit. Dat wordt vervolgens door het lichaam herkend, wat leidt tot de productie van antilichamen en cellulaire immuniteit. De aangemaakte antilichamen zullen het virus dan herkennen en ons beschermen tegen de ziekte die het veroorzaakt.

Dit mechanisme, waarbij DNA wordt gekopieerd als RNA dat in eiwitten wordt omgezet, werkt slechts in één richting: RNA kan niet terugkeren naar de celkern en kan dus ook niet terechtkomen in ons genoom. Er zijn verschillende argumenten die deze bewering wetenschappelijk ondersteunen.

Het is inderdaad zo dat ons genoom stukjes genetische code bevat van virussen die er in de loop van de evolutie in werden opgenomen. Ze plakken dus in ons genoom, een beetje als post-its in de encyclopedie. Die notities hebben geen invloed op het lezen van de encyclopedie, maar maken er toch deel van uit. De enige virussen die echter zulke notitieblaadjes kunnen toevoegen, zijn retrovirussen, zoals het retrovirus dat aids veroorzaakt. Het zijn virussen die specifieke eiwitten hebben, waarmee ze hun RNA kunnen omzetten in DNA om deel te gaan uitmaken van ons genoom.

Dergelijke eiwitten komen echter niet in alle virussen voor. Het coronavirus heeft ze bijvoorbeeld niet, evenmin als het griepvirus, dat ook een RNA-virus is. Deze virussen kunnen hun genoom dus niet in het onze integreren. Het is trouwens ook daarom dat er geen stukjes van dat virus terug te vinden zijn in ons genoom. De vaccins tegen het coronavirus bevatten dit soort eiwitten ook niet.

 Vaccins met messenger-RNA zijn niet veilig.

 De veiligheid van vaccins is één van de criteria voor het verkrijgen van een marktvergunning. De COVID-19-vaccins moeten aan dezelfde strenge eisen voldoen als alle andere vaccins. 

Na vaccinatie worden de deeltjes in het vaccin die het mRNA bevatten snel opgenomen in de lichaamscellen. 

Het mRNA kan niet naar de kern van onze cellen, waar ons eigen DNA zich bevindt. Ons eigen DNA wordt dus niet veranderd of beschadigd.

(Bron: FAGG)

De vaccins tegen Covid-19 werken niet.

 Om de werkzaamheid van Covid-19-vaccins te bepalen, werden klinische tests uitgevoerd op tienduizenden proefpersonen. Dat zijn er meer dan gewoonlijk.

De proefpersonen worden willekeurig verdeeld in twee groepen: 

  • de ene krijgt het vaccin tegen Covid-19 
  • de andere krijgt een placebo of een vaccin tegen een andere ziekte.

 Vervolgens worden de proefpersonen enkele maanden lang gevolgd om na te gaan wie er besmet raakte met Covid-19 en wie niet.

Als er opmerkelijk minder mensen besmet raken in de groep die het Covid-19 vaccin kregen, is het vaccin werkzaam.

 Een vaccin wordt enkel goedgekeurd als de werkzaamheid is aangetoond. 

(Bron: FAGG)

Covid-19-vaccins veroorzaken ernstige bijwerkingen.

 Net als alle andere geneesmiddelen en vaccins kunnen COVID-19-vaccins bijwerkingen veroorzaken, maar die komen niet bij iedereen voor. 

De bijwerkingen zijn meestal licht tot matig:

  •  Koorts
  • Vermoeidheid 
  • Hoofdpijn 
  • Een lokale reactie (roodheid, pijn of zwelling). 

Deze symptomen verdwijnen vanzelf na enkele dagen of je kan ze verlichten door een pijnstiller of koortswerend middel in te nemen. 

De kans op een ernstige of langdurige bijwerking is heel laag, maar kan niet worden uitgesloten.

(Bron: FAGG)

Je arm wordt magnetisch van het coronavaccin.

Op internet zijn er heel wat video’s en foto’s te zien van gevaccineerden die plots metalen voorwerpen op hun arm kunnen laten plakken. Al snel beweerden sommigen dat Covid-vaccins microchips bevatten of de huid magnetisch maken.

Eerst en vooral kan je geen microchips inbrengen via een vaccin, want zo’n chip is te groot om door een injectienaald te gaan. Ten tweede kunnen Covid-vaccins je arm niet magnetisch maken omdat ze geen metalen bevatten. 

Hoe kan je dit fenomeen dan verklaren? Simpelweg doordat de toestand van onze huid onder bepaalde omstandigheden kan veranderen. Zo kan zweet of koorts onze huid kleverig maken, waardoor bepaalde voorwerpen eraan kunnen blijven plakken. 

Bekijk ook het filmpje van de VRT waarin wordt uitgelegd waarom vaccins tegen het coronavirus ons niet magnetisch maken.

Bill Gates zit achter de pandemie

Al van bij het begin van  de gezondheidscrisis is Bill Gates het middelpunt van een heleboel geruchten: hij zou de pandemie hebben uitgelokt, de vaccinatie en een vermindering van de wereldbevolking hebben gepland, enz. Deze beweringen zijn vals en werden ontkracht, zoals je uitgebreid kan lezen in de FactCheck van de VRT. Onze diensten hebben de inhoud van dit artikel geverifieerd en zijn van mening dat zij er verder niets aan toe te voegen hebben. 

De vaccins tegen Covid-19 zijn experimenteel.

Een geneesmiddel wordt als experimenteel beschouwd zolang het niet de volledige evaluatieprocedure heeft doorlopen en er geen afdoende bewijs omtrent de veiligheid en werkzaamheid van het middel werd geleverd aan onafhankelijke regelgevende instanties (in dit geval het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA), of het Federaal Agenschap voor Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten (FAGG) op nationaal niveau). Zodra het dossier is ingediend bij deze instanties, wordt het onderzocht. Er wordt gecontroleerd of alle elementen om het dossier te kunnen goedkeuren aanwezig zijn. Als het dossier volledig en geldig is, worden er indicaties voor het gebruik bepaald. Het kan gebeuren dat het gebruik van een geneesmiddel na evaluatie wordt beperkt ten opzichte van wat de producent aanvankelijk voorstelde. Eens dit gebeurd is, krijgt het geneesmiddel een Vergunning voor het in de handel brengen (VHB). Die vergunning betekent dat het geneesmiddel geproduceerd en in de handel gebracht mag worden, en dat het niet langer experimenteel is.

Oorspronkelijk kregen de Covid-vaccins een voorlopige VHB of spoed-VHB. Wettelijk gezien en op het vlak van de veiligheidsnormen is er geen verschil met een klassieke VHB. Het verschil is puur administratief.

In augustus 2021 heeft de Amerikaanse FDA (Food and Drug Administration) het vaccin van Pfizer volledig goedgekeurd. Het vaccin van Pfizer heeft dus geen spoed-VHB meer, maar wel een gewone vergunning. Momenteel zijn de vergunningen voor het in de handel brengen van de andere Covid-vaccins ook voorwaardelijk. Aangezien die pas werden herbekeken nadat het Pfizer-vaccin werd goedgekeurd, is het niet meer dan normaal dat Pfizer als eerste wordt goedgekeurd in de VS. Naar verwachting zullen de andere Covid-vaccins spoedig volgen, want de gegevens omtrent hun veiligheid waarover we momenteel beschikken op basis van de miljoenen doses die in heel Europa werden toegediend, zijn zeer geruststellend.

De testfases voor de coronavaccins lopen pas in 2023 af.

Ja & neen. Waarom?

De deelnemers aan de Fase 2- en Fase 3 klinische studies worden verder gevolgd om langetermijngegevens te verzamelen. In die zin kunnen we stellen dat de studies nog niet afgerond zijn.

Hoewel de veiligheid nog steeds wordt geëvalueerd, dient dit toezicht vooral om te kijken hoe de bescherming en de werkzaamheid van de vaccins evolueert.

De vergunning voor het op de markt brengen die door het EMA werd verstrekt, betekent dat het product klaar is om in de handel te worden gebracht en dus niet langer experimenteel is.

Er blijven wel nog onbekenden. Vandaar het toezichtsysteem dat volgt op het op de vergunning. Zo kunnen mogelijke risico’s, die onopgemerkt zouden zijn gebleven tijdens de klinische studies, worden geëvalueerd.

In sommige studies wordt het toezicht nog jaren na de marktvergunning verdergezet (zoals bij bepaalde geneesmiddelen tegen diabetes of HIV). Dit is een normaal evaluatieproces.

Conclusie: de studies zullen definitief eindigen in 2023, maar dat betekent niet dat het vaccin experimenteel is.

We hebben geen zicht op de langetermijneffecten van de coronavaccins.

Enkel de tijd kan ons daar zekerheid over geven. Maar langzaamaan beschikken we wel over gegevens en ervaringen. De eerste doses werden toegediend tijdens de studiefases, nu meer dan een jaar geleden.

Uit de opvolging daarvan blijken geen andere bijwerkingen dan de reeds gekende, en ook geen bijwerkingen die later opduiken. We stellen ook vast dat de bijwerkingen optreden in de eerste maand na vaccinatie, en meer dan 95% zelfs tijdens de eerste week.

Nogmaals, onze ervaring met vaccinatie helpt ons ook heel erg om dit risico correct te kunnen beoordelen. Tot op heden is er geen bewijs voor een vertraagd effect van vaccinatie.

De vaccins beschermen niet tegen Covid-19.

 Het risico om Covid-19 te krijgen is veel kleiner bij mensen die een vaccin kregen, maar net zoals andere vaccins is het niet 100 % doeltreffend.

 Wanneer iemand een vaccin krijgt, is die niet onmiddellijk beschermd. Het lichaam heeft enkele weken nodig om zich te beschermen.

Het effect van een vaccin op het doorgeven van het virus is nog niet gekend. Dit wordt momenteel onderzocht in wetenschappelijke studies. 

Voorlopig is het dus nog altijd belangrijk om alle maatregelen rond hygiëne en social distancing te blijven volgen.

(Bron: FAGG)

Er bestaan behandelingen tegen het coronavirus.

Momenteel beschikken we voornamelijk over een “ondersteunende” behandeling. Dit betekent dat het lichaam wordt ondersteund, in de hoop dat het op natuurlijke wijze geneest van het virus.

De behandeling bestaat voornamelijk uit:

– de toediening van zuurstof, soms op invasieve wijze;

– de toediening van vocht;

– de toediening van medicatie om de symptomen (koorts, pijn) te behandelen;

– de behandeling van complicaties (aan het hart of elders).

– de toediening van corticosteroïden bij patiënten die zuurstof nodig hebben is de enige behandeling waarvan momenteel is aangetoond dat zij de prognose bij de ziekte verbetert, maar het gebruik hiervan is beperkt.

– er staan andere behandelingen op de site van Sciensano, maar het bewijs daarvoor is gering en geen ervan heeft zo’n sterk effect op de ziekte als vaccinatie.  

De coronavaccins veranderen de menstruatiecyclus

Sinds enkele weken circuleren op sociale netwerken verschillende getuigenissen waarin vaccinatie in verband wordt gebracht met stoornissen van de menstruatiecyclus. Het is echter moeilijk met zekerheid te zeggen of er een oorzakelijk verband is met het vaccin.

Stoornissen van de menstruatiecyclus kunnen namelijk van vele factoren afhangen: stress, verandering van eetgewoonten, zeer intense lichaamsbeweging, depressie, schildklierafwijkingen, gynaecologische aandoeningen (waaronder endometriose, dat bij 6 tot 10% van de vrouwen voorkomt, of polycysteus ovariumsyndroom) of het gebruik van geneesmiddelen, onder andere. Tegelijkertijd meldt het FAGG (Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten) slechts een honderdtal meldingen over dit soort stoornissen voor de vaccins die momenteel bij ons in gebruik zijn.

We hebben dus een grote verscheidenheid aan oorzaken voor een zeer vaak voorkomende aandoening in combinatie met een lage rapportering in het post-vaccinatie monitoringssysteem. Hoewel we een verband in sommige gevallen dus niet kunnen uitsluiten, is er momenteel ook geen statistisch bewijs. Het is bovendien ook moeilijk een mechanisme voorop te stellen dat dit verband zou verklaren. Het gaat om een specifiek geval waarin we moeilijk onderscheid kunnen maken tussen het samen voorkomen, een eventuele correlatie of oorzakelijk verband.

Afgezien van het ongemak, is de vraag of er een effect is op de vruchtbaarheid of een bedreiging voor de gezondheid van de persoon. Bij goedaardige oorzaken is de aandoening meestal van voorbijgaande aard. Maar wanneer een cyclusstoornis langdurig aanhoudt of zorgwekkend is, mag het vermoeden van een verband met vaccinatie de betrokkene er niet van weerhouden een specialist te raadplegen voor opheldering. 

Vaccinatie tegen Covid-19 kan mijn vruchtbaarheid aantasten.

Tot dusver wijst niets erop dat RNA-vaccins een negatieve invloed hebben op de vruchtbaarheid. Gezien de manier waarop deze vaccins werken, ziet het er ook niet naar uit dat dit in de toekomst zal veranderen.

De angst die tot dit gerucht over het Covid-19-vaccin heeft geleid, komt voort uit een kleine gelijkenis tussen het “Spike” eiwit van het Coronavirus en een eiwit dat een rol speelt bij de vorming en werking van de placenta. Deze gelijkenissen zijn echter veel te klein om een kruisreactie te veroorzaken. Daarnaast zijn de gegevens over de invloed van vaccinatie op de spermakwaliteit geruststellend. Bij een infectie met het coronavirus is het een ander verhaal: die kan op dit vlak soms tijdelijke afwijkingen veroorzaken en kan dus gevolgen hebben voor de vruchtbaarheid. Uiteindelijk biedt het vaccin dus ook hier de beste bescherming.

De “European Society of Human Reproduction and Embryology” beveelt zelfs aan dat vaccinatie geen belemmering mag vormen voor een zwangerschapswens, medisch begeleide voortplanting of borstvoeding. Wat borstvoeding betreft: uit analyses blijkt dat het vaccin niet overgaat in de melk. De antilichamen die door de moeder worden geproduceerd doen dat wel, en kunnen dus vervolgens ook haar kind beschermen. Op diezelfde manier kunnen antilichamen worden doorgegeven door de placenta om zo het ongeboren kind te beschermen. Dat blijkt ook uit immuniteit tegen andere ziekten.

Anderzijds is het zo dat bij zwangerschap een aanstaande, niet-gevaccineerde moeder een groter risico loopt om een ernstige vorm van Covid-19 te ontwikkelen, die zowel de zwangerschap als de baby in gevaar kan brengen (verhoogd risico op miskraam en pre-eclampsie). Er is dus een reëel risico voor niet-gevaccineerde zwangere vrouwen om op intensieve zorgen te belanden. Voor vaccinatie bleek daarentegen uit duizenden zwangerschappen in de VS dat er geen gevaar is, noch voor de moeder, noch voor het ongeboren kind.

Het Covid-vaccin is schadelijk voor mijn ongeboren baby 

Er zijn geen aanwijzingen dat wanneer een zwangere vrouw het vaccin krijgt, dit vaccin de placenta passeert en de foetus bereikt. Er wordt trouwens geen immuunrespons vastgesteld bij de foetus na vaccinatie van de moeder. Vaccins hebben niet méér bijwerkingen bij zwangere vrouwen dan bij niet-zwangere vrouwen, en vaccinatie tijdens de zwangerschap leidt niet tot méér vroegtijdige bevallingen of andere complicaties in vergelijking met de periode vóór Covid-19. Een besmetting met het coronavirus tijdens de zwangerschap kan echter negatieve gevolgen hebben, voor zowel moeder als kind.

Enerzijds lopen zwangere vrouwen meer risico om ernstig ziek te worden van Covid-19 dan niet-zwangere vrouwen. We stellen hoofdzakelijk zware longontstekingen vast, waarvoor soms kunstmatige beademing nodig is. De mogelijke verklaring daarvoor is dat de longcapaciteit verminderd is door de plaats die de baby inneemt. Tegelijkertijd zien we meer pre-eclampsie bij Covid-19-infecties tijdens de zwangerschap. Dit is een ernstige zwangerschapscomplicatie die gevaarlijk is voor zowel de moeder als het kind.

Als gevolg van een door Covid-19 veroorzaakte longontsteking of pre-eclampsie kan de gynaecoloog genoodzaakt zijn een keizersnede uit te voeren, om de moeder te behandelen, of omdat de baby in nood verkeert. Een keizersnede is geen risicoloze operatie.

Het ongeboren kind kan dan weer in nood komen omdat de placenta minder goed functioneert omwille van de ontsteking die het coronavirus bij de moeder veroorzaakt. Daardoor kan de baby een groeiachterstand of zuurstofgebrek krijgen. Er worden ook meer vroegtijdige bevallingen vastgesteld bij een infectie met het coronavirus.

Als de baby door een vroegtijdige bevalling of keizersnede te vroeg wordt geboren, bijvoorbeeld na 6 of 7 maanden zwangerschap, dan loopt die een groter risico op ademhalings- en spijsverteringsproblemen, infecties en zelfs hersenbloedingen, wat later mogelijk tot een handicap kan leiden.

Als ik zwanger ben of borstvoeding geef, is me laten vaccineren tegen Covid-19 gevaarlijk voor mijn baby.

Pasgeboren baby’s zijn enkele maanden lang beschermd tegen besmettelijke ziekten door de antilichamen die zij van hun moeder krijgen via de placenta en moedermelk. Een gevaccineerde moeder die borstvoeding geeft, geeft haar antilichamen ook door aan haar baby. Dat geeft de baby een groot extra voordeel, want zijn immuunsysteem is nog onrijp.

Vaccinatie van zwangere vrouwen is daarom niet alleen ongevaarlijk voor het kind, er zijn tevens geen ernstige bijwerkingen voor de zwangerschap en het zorgt ervoor dat het kind tijdens de eerste levensmaanden, wanneer het het meest kwetsbaar is, beter wordt beschermd. Studies bij vrouwen die borstvoeding geven en zwangere vrouwen die tegen Covid-19 gevaccineerd zijn, tonen aan dat dit ook voor deze vaccinatie geldt. Alle zwangere vrouwen zouden dus met voorrang tegen Covid-19 moeten worden ingeënt, ongeacht de zwangerschapsduur.

De coronavaccins zijn schadelijk voor de ontwikkeling van mijn kind.

Op basis van het werkingsmechanisme van de vaccins, onze ervaring met vaccinatie en wat we weten over de bestanddelen van het vaccin, is er geen vermoeden van een negatief effect op de groei of ontwikkeling van het kind. 

Bovendien houden dergelijke effecten op de ontwikkeling in het algemeen verband met de duur van de blootstelling aan de gebeurtenis of stof, zoals we zien bij tabak, alcohol of hormoonverstorende stoffen. 

Maar hier hebben we het over twee dosissen. De dosis is laag, de blootstelling is kortstondig en van het mechanisme dat hierdoor wordt ingeschakeld in het lichaam is bekend dat het geen gevolgen heeft. Wat dit betreft kunnen we je dus geruststellen. 

We beschikken ook over informatie over het risico voor de foetus of voor zuigelingen die borstvoeding krijgen. Daaruit blijkt dat het vaccin de placenta niet passeert en niet in moedermelk wordt aangetroffen, en dit in tegenstelling tot de antilichamen die een zekere bescherming bieden aan het ongeboren kind of de zuigeling.

Mijn tiener moet zich niet laten vaccineren, want in die leeftijdscategorie is er bijna geen risico.

 Vaccinatie van adolescenten is essentieel in twee specifieke gevallen:

– om een kind met een risico-aandoening te beschermen

– om kwetsbare gezinsleden of naasten te beschermen, bij wie het vaccin minder goed kan werken (bijvoorbeeld mensen met een slecht werkend immuunsysteem of die kanker hebben). 

Bovendien vermijden we op deze manier dat jongeren na een infectie “long Covid” doormaken. We spreken van “long Covid” als er symptomen optreden die lijken op die van Covid-19 en die langer dan 6 tot 8 weken aanhouden. Volgens een analyse van de Britse gezondheidsautoriteit wordt 12% van de adolescenten die Covid opliepen, door deze aandoening getroffen. Uit een literatuuroverzicht van het KCE bij volwassenen blijkt dat 10 tot 23% van de volwassenen die niet in het ziekenhuis werden opgenomen, hieraan lijdt. De symptomen zijn niet noodzakelijk dezelfde als degene die je hebt wanneer de ziekte zich oorspronkelijk voordoet. Bovendien is het mechanisme van deze aandoening nog niet precies bekend. Vaccinatie lijkt de symptomen te verbeteren, maar lijkt vooral ook het optreden van deze langdurige ziekte te voorkomen.

De andere doelstelling is de mate waarin het virus rondgaat beperken, om zo te voorkomen dat er nieuwe lockdownmaatregelen nodig zijn en te kunnen garanderen dat het schooljaar normaler zal verlopen.